Κείμενο διωκόμενων του αγώνα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού, που διαβάστηκε στη συνέντευξη τύπου στις 7/11/13

Πλέον είναι πιο ξεκάθαρο από ποτέ ότι το ελληνικό κράτος τα παίζει όλα για όλα προκειμένου να διασώσει ότι του έχει απομείνει από το δημοκρατικό του προσωπείο. Ένας από τους άξονες όλης του αυτής της προσπάθειας είναι η καταστολή οποιουδήποτε αντιστέκεται στο συνεχόμενο εκφασισμό του κράτους. Τα παραδείγματα πολλά, όπως η άγρια καταστολή διαδηλώσεων, οι ποινικοποιήσεις απεργιών, οι εκκενώσεις καταλήψεων και κοινωνικών χώρων.

Το μεγάλο βήμα όμως το κράτος το έκανε στην περίπτωση των Σκουριών. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, τέθηκε σε εφαρμογή η θεωρία των δύο άκρων. Το κράτος έρχεται να εξισώσει τη βία και θηριωδία της Χ.Α. (δολοφονικές επιθέσεις κατά των μεταναστών, κοινωνικών χώρων κ.α.) με τον αγώνα των τοπικών κοινωνιών για ελευθερία και αξιοπρέπεια.

Από τη μια, έχουμε ένα ιεραρχημένο φασιστικό μόρφωμα που αποτελεί το επίσημο παρακράτος και λειτουργεί σε άμεση συνεργασία με το στρατό και την αστυνομία και βασίζεται σε οικονομικές δραστηριότητες του οργανωμένου εγκλήματος. Από την άλλη, έχουμε μια τοπική κοινωνία που παλεύει για την υπεράσπιση του φυσικού της πλούτου απέναντι σε μια εταιρεία που της στερεί τη δυνατότητα της κοινωνικής αναπαραγωγής.

Για πρώτη φορά, άτομα που συμμετέχουν σε κοινωνικούς αγώνες διώκονται για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης. Δηλαδή θεωρείται τρομοκράτης αυτός που υπερασπίζεται τη φύση, την ελευθερία του και την αξιοπρέπειά του. Αν δούμε όμως το ιστορικό των γεγονότων στις Σκουριές, θα διαπιστώσουμε ότι αυτοί που λειτουργούσαν σαν εγκληματική οργάνωση είναι η εταιρεία και η αστυνομία που την προστατεύει. Πριν ενάμιση χρόνο, το Mάρτιο του 2012, 400 εργαζόμενοι της εταιρείας ανεβαίνουν στο βουνό και καταστρέφουν το φυλάκιο που είχε γίνει από τους κατοίκους, με αποτέλεσμα αυτό να καεί ολοσχερώς και ένας από τους κατοίκους που βρίσκονταν εκεί να καταλήξει σε κωματώδη κατάσταση στο νοσοκομείο.

Εν συνεχεία, σε κάθε διαδήλωση, η καταστολή ήταν άγρια, με ξυλοδαρμούς διαδηλωτών, τραυματισμούς από δακρυγόνα σε ευθεία βολή αλλά και εισβολή ισχυρών αστυνομικών δυνάμεων μέσα στο χωριό, πνίγοντας το στα δακρυγόνα και σπάζοντας πόρτες σπιτιών τα χαράματα, συλλαμβάνοντας κόσμο.

Στο βωμό της ανάπτυξης και της εξόδου από την κρίση, το ελληνικό κράτος προστατεύει μια εταιρεία, τσακίζοντας κάθε ίχνος αξιοπρέπειας και δημιουργώντας ένα συνεχές κλίμα τρομοκρατίας. Ουσιαστικά μια ολόκληρη τοπική κοινωνία έχει χαρακτηριστεί κέντρο ανομίας από το κράτος. Αποκορύφωμα η δικογραφία των 3500 σελίδων και των 30 cd με συνομιλίες τηλεφώνων που στοχοποιεί 29 άτομα και τους κατηγορεί για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης.

Διαδηλώναμε, διαδηλώνουμε και θα συνεχίζουμε να διαδηλώνουμε ενάντια σε μια εξόρυξη που θα καταστρέψει τη ζωή μας, ενάντια σε μια εξόρυξη που καταστρέφει το περιβάλλον.

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι με τους κατοίκους της Β.Α. Χαλκιδικής στον δίκαιο αυτό αγώνα, διότι η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.

Τα κέντρα ανομίας είναι τα κέντρα εξουσίας και όχι τα αντιστεκόμενα κομμάτια της κοινωνίας.

Ενάντια στης φύσης τη λεηλασία

Αγώνας για τη γη και την ελευθερία